همین که حجاب فساد را پنهان می کند کافی است

جمهوریت–یکی از شبهات و ابهاماتی که در باب حجاب زنان در جامعه مطرح می‌شود، این است که می‌گویند اگر افراد متدین حجاب خود را آزادانه به تمام و کمال حفظ کنند و کسانی که متدین نیستند، آزادانه بگردند ـ همان گونه که اکنون در بعضی از کشورهای حوزه خلیج فارس می‌بینیم ـ در چنین شرایطی مرز بین خوب و بد راحت‌تر تشخیص داده می‌شود، اما در کشورهایی مثل ایران که مسئولان حجاب را برای خوب و بد الزام کرده‌اند، انسان‌ها از یکدیگر باز شناخته نمی‌شوند؛ یعنی افراد بد و فاسد زیر همان حجابی هستند که افراد خوب قرار می‌گیرند. به عبارت دیگر حجاب فقط باعث می‌شود که افراد فاسد و سالم با یکدیگر شباهت ظاهری پیدا کرده و فاسدان در زیر لوای حجاب هر کاری که دلشان می‌خواهد انجام می‌دهند.

در پاسخ به این پرسش و ابهامی که به فلسفه حجاب وارد می‌گردد، باید به این بحث اشاره کرد که برنامه دین برای اداره جامعه، حذف زمینه‌های فساد است، یعنی ابتدا باید کاری کنیم که فساد به وجود نیاید. در مرحله بعد اگر در جامعه‌ای فساد وجود پیدا کرد باید زیر لایه‌های دیگر مخفی بماند. یعنی علنی‌شدن فساد که ما اسمش را اشاعه و شیوع فساد می‌گذاریم، بسیار مضر است.

به عبارت دیگر همیشه باید ضریب احساس ناامنی از اصل ناامنی کمتر باشد؛ یعنی اگر در جامعه‌ای امنیت روی نقطه ۳۰ بود، اما احساس امنیت روی نقطه ۵۰، ۶۰ یا ۷۰ بود باید گفت که این جامعه به لحاظ امنیتی جامعه خوبی است. چون مردم احساس امنیت می‌کنند. اما اگر امنیت در نقطه ۷۰ باشد، ولی احساس امنیت در نقطه ۲۰ قرار بگیرد، مطلوب نیست؛ یعنی اگر با وجود اینکه فساد در جامعه کم است، اما احساس ناامنی و فساد زیاد باشد، جامعه متزلزل می‌شود. به عنوان مثال قبل از پیروزی انقلاب، ما هشت هزار نفر ساواکی داشتیم، ولی به گونه‌ای تبلیغ شده‌بود که هر سه نفری که با هم حرف می‌زدند، فکر می‌کردند یکی از خودشان ساواکی است. این پشت همه را می‌لرزاند.

مدل هدایت دینی نیز این است که جو جامعه به گونه‌ای نباشد که احساس شود، ابتلای به فساد راحت انجام می‌شود. حالت ترس از فساد، همیشه باید وجود داشته‌باشد و فساد حقیقی باید در زیر لایه‌های صلاح خود را پنهان کرده‌باشد که چشم‌های نگران را متوجه خود نکند. راه فساد نباید به مردم نشان داده‌شود. نباید زمینه میل به گناه در جامعه تشدید شود. این استدلال درست نیست که بگوییم اینجا سینمایی آنچنانی می‌سازیم و کنار آن هم مسجد می‌سازیم. هر کس دلش می‌خواهد مسجد برود و هرکس دلش می‌خواهد برود فیلم‌های مبتذل نگاه کند. این ادعا با روح دین سازگار نیست. برنامه دینی این است که زمینه فساد را در جامعه کم کنیم. فساد علنی را از بین ببریم و کسی که می‌خواهد به سراغ فساد برود، باید احساس ترس داشته باشد.

رعایت حجاب در سطح جامعه نیز یکی از دلایلش این است که از بروز فساد علنی و آشکار جلوگیری نماید. یعنی حتی اگر بپذیریم که فرض سؤال مطرح شده درست است، باید گفت که همین کارکرد حجاب که فساد را پنهان می‌کند، برای جامعه اسلامی مثبت تلقی می‌گردد.