اگر بشود، چه می شود!

جمهوریت – ناصر تبریزی – چند صباحی است، که به مناسبت های مختلف مدیران ارشد ما در سخنرانی های اعدادی را اعلام می کنند که باعث حیرت کارشناسان و مردم می شوند، به نظر می آید؛ سنتی که در میان مسئولین رده بالای کشور رواج یافته، هر روز ابعاد گسترده تری پیدا می کند. در ابتدای ریاست جمهوری آقای رئیسی، آمار مبتنی بر میلیون می چرخید، امروزه با رشد تورم لجام گسیخته، ظاهرا آنان نیز، تحت تاثیر این روند، سراغ آمار میلیاردی رفته اند. در این مقال، روند ارائه آمار در سه سال گذشته را بصورت محدود، مورد بررسی قرار داده ایم

وعده ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال

یکی از اولین وعده ها در این راستا که در زمان انتخابات آقای رئیسی بسیار  روی آن تاکید می شد، ساخت چهار میلیون مسکن طی دوره اول ریاست جمهوری ایشان بود.

روزنامه آرمان مورخ دهم  آذر ماه سال گذشته،  به نقل از «کمال اطهاری»، پژوهشگر توسعه نوشت:«…. ساخت سالانه یک میلیون واحد مسکونی در کشور با هیچ یک از استانداردهای حاکم بر جامعه ما همخوانی ندارد، ادعای ساخت یک میلیون مسکن بدون توجه به دیگر شاخص‌های توسعه‌ای در کشور و همچنین خارج از برنامه توسعه هفتم به مثابه ساز ناکوکی است که نه تنها به جایی نمی‌رسد حتی تلاش برای اجرای آن هم صدمه به بدنه اقتصاد کشور محسوب می‌شود..»

بدیهی بود که در شرایط و اوضاع اقتصاد ایران، امکان تحقق وعده انتخاباتی بسیار ضعیف بوده است. با علم به این موضوع،  ۱۳ ماه پس از گذشت ریاست جمهوری آقای رئیسی،« کوچی» ، رئیس کمیسیون عمران مجلس، طی نطقی در این باب، این گونه اعتراض می کند:

«….دولت تا امروز، به ۳۰ درصد وعده خود عمل کرده و ۷۰ درصد از برنامه‌ای که خودش قول داده بود، عقب است. یعنی ۳۰ درصد آن یک میلیون واحدی که باید آماده شود، شروع و روال ساخت آن دارد دنبال می‌شود….  از آن‌جایی که ساخت مسکن حدود دو سال طول می‌کشد، باید در این شرایط، حداقل دو میلیون مسکن تا مرز ۵۰ درصد پیشرفت را شاهد می‌بودیم، اما ۳۰۰ هزار واحد که آن هم در حد ۳۰ تا ۴۰ درصد پیشرفت داشتند را شاهدیم. از این‌رو، به عملکرد دولت در این خصوص انتقاد دارم، چون خیلی عقب هستیم.»

وعده اشتغالزایی برای یک میلیون نفر در سال

یکی از وعده هایی که در این دوره ریاست جمهوری به مردم داده شد، ایجاد شغل برای یک میلیون نفر در سال بود.

۲۷ فروردین سال جاری خبر آنلاین نگاهی به تحقق اشتغالزایی در کشور انداخته و طی یک گزارش چنین می نویسد: «….جدیدترین گزارش مرکز آمار ایران از میزان اشتغال و بیکاری در کشور، بیانگر آن است که طی یک سال گذشته اشتغال خالص در ایران فقط ۲۶۲هزار نفر بوده است…..»

با ذکر دو نمونه شده، از اعداد میلیونی دیگر، صرف نظر کرده و سراغ اعداد بزرگتر می رویم …

وعده هایی با صفر های بیشتر

آیت الله رئیسی،۱۵ اسفند سال گذشته، در باغ گیاه شناسی و در حاشیه مراسم روز درختکاری باغ گیاه شناسی تهران،طی سخنان کوتاهی در حفظ منابع طبیعی، غنی‌سازی جنگل‌ها و ایجاد پارک‌های جنگلی،ضمن تاکید بر سه اقدام مهم در حفظ محیط زیست و توسعه پایدار گفت: طرح کاشت یک میلیارد درخت طی ۴ سال در سراسر کشور، از جمله اقدامات بسیار خوب و ارزنده در این زمینه است. بر اساس این طرح هر ایرانی باید سه درخت بکارد….

در ادامه این وعده ها، رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در این رابطه اعلام کرد: کاشت یک میلیارد درخت در کشور فقط مختص ایران نیست و در هر نقطه‌ای از دنیا این طرح با عناوین مختلف اجرا می‌شود. به عنوان نمونه کشور چین قرار است ۷۰ میلیارد درخت بکارد که تاکنون ۵۰ میلیارد آن را کاشته است.

در ادامه معاون وزیر کشاورزی، نیز که می خواست افتخارات کاشت یک میلیارد درخت، محروم نماند اضافه می کند که می‌توانیم ۵۰ میلیون درخت در یک روز بکاریم! وی در ادامه، با بیان اینکه «رکورد گینس» در کاشت درخت، طی یک روز با ۱۱ میلیون نهال در اختیار ترکیه است، گفت: «…ما می‌توانیم ۵۰ میلیون درخت در یک روز بکاریم و این رکورد را در اختیار بگیریم….»

ظاهرا ایشان فراموش کردند که کاشت درخت پایان کار نیست و اگر ترکیه ۱۱ میلیون درخت کاشته، بعد از کاشت، برنامه ای منسجم برای نگهداری و آبیاری آنرا نیز نوشته و اجرایی کرده است.از سویی با اشاره به چین که توانسته ۵۰ میلیارد درخت بکارد، آنرا دلیلی قاطع، بر توانمندی ما، برای کاشت ۵۰ میلیون درخت در روز می داند.و از همان روز، رویای رکورد دار بودن دولت رئیسی در کاشت یک روزه نهال در ایران را، در سر می پروراند ….

تامین آب برای دو میلیارد نفر

در روزهایی که بسیاری از تحلیلگران مساله آب را یکی از ابر بحران های اصلی ۵ گانه کشور می دانند، معاون وزیر جهادکشاورزی اعلام می کند؛  برای دو میلیارد نفر هم می‌توانیم آب تامین کنیم.

اصل سخن عباسعلی نوبخت، معاون وزیر جهاد کشاورزی و رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور این است: «……ما با حکمرانی درست آب و در نظر گرفتن بارندگی سالانه و تکیه بر آن و احصا نیازها ،می‌توانیم آب مورد نیاز دو میلیارد نفر را تأمین کنیم. اگر دور تا دور کشور را دیوار هم بکشند و با جای دیگری ارتباط نداشته باشیم باز هم می‌توانیم امور کشور را پیش ببریم……»

بعد از این سخنرانی یکی از سایت های خبری .(فراز دیلی اول خرداد ۱۴۰۲) چنین می نویسد:«….هراس از این است که ایده ای چون تامین آب دو میلیارد نفر توسط منابع ایران فقط در حد سخنرانی نباشند. حتی اگر دولت بخواهد ده درصد ایده معاون وزیر جهادکشاورزی را هم عملیاتی کند بدون شک فاجعه ای بس بزرگتر از آنچه که امروز تجربه می کنیم در انتظار کشور خواهد بود، چیزی شبیه خودکشی جمعی. عباسعلی نوبخت هر چند از مدیریت درست آب سخن گفته، اما گزاره مطرح شده توسط او، نشان می دهد که خود دچار یکی از بزرگترین خطاهای محاسباتی است که می تواند مدیریتی فاجعه بار را رقم بزند…»

نکته ای که باید در اینگونه موارد از آن غافل نماند، مسابقه ای است که در میان مسئولین خواسته یا ناخواسته به رواج یافته است.، گویی فارغ  از اینکه در زمان اعلام آمارها به صفر هایی که به دنبال اعداد اعلامی آورده شده دقت نمی کنند، فراموششان هم شده که در حال حاضر کجا ایستاده ایم، کشور ما امروزه به لحاظ منابع آبی، در چه وضع بحرانی است. در زمینه مشکلات عدیده تورم، در تهیه مسکن، اشتغالزایی و عمرانی، در چه وضعی هستیم! کافی است به بودجه های تخصیص یافته در این چند سال برای حوزه محیط زیست نگاه بیندازیم تا مبتنی بر آن وعده بدهیم.

گویند شخصی در حال ریختن «یک کاسه ماست» در دریا بود، از او می پرسند:

–        چه می کنی؟!

–        پاسخ می دهد: مشغول درست کردن دوغ هستم!

–        می گویند مگر با یک کاسه ماست می شود یک دریا دوغ درست کرد؟

پاسخش خیلی زیباست…

می گوید: خودم هم می دانم نمی شود، ولی اگر بشود چه می شود……