جمهوریت – سید حسن امامی آخرین امام جمعه پیش از انقلاب در عصر پهلوی دوم که خاندان وی نسل اندر نسل و به شکل موروثی امام جمعه تهران بودند . سیدحسن امامی در سال ۱۳۴۳ به همراه جعفر شریف امامی یک لژ فراماسونری به نام لژ نور را تشکیل داد. دو روز بعد از خروج شاه در دی ۱۳۵۷ ایران را به مقصد سوئیس ترک کرد و سرانجام در مرداد ماه سال ۱۳۵۸ در سوئیس بر اثر سرطان و در حالی که ماههای آخر عمر قادر به تکلم نبود و در اغما به سر می برد، فوت کرد.
سید حسن امامی (زاده ۱۲۸۱ در تهران – درگذشته مرداد ۱۳۵۸ در لوزان، سوئیس) استاد ممتاز حقوق مدنی دانشگاه تهران تا سال ۱۳۴۷، نماینده دوره ۱۷ مجلس شورای ملی و رئیس آن از ۱۰ تا ۳۰ تیر ۱۳۳۱، نماینده مجلس سنای ایران و امام جمعه شهر تهران از ۱۲ بهمن ۱۳۲۴ تا ۲۸ دی ۱۳۵۷ در زمان محمدرضا پهلوی بود. او همچنین خطبه عقد فرح پهلوی و محمدرضا پهلوی را خوانده و آن‌ها را همسر یکدیگر کرده بود.
امامی تحصیلات دینی خود را در نجف و تحصیلات دانشگاهی خود را در سوئیس گذرانده بود. وی پس از فوت عمویش سید محمد امام‌زاده در سال ۱۳۲۴ منصب امامت جمعه تهران را بر عهده گرفت و تا انقلاب ۱۳۵۷ آن را در اختیار داشت.
حسن امامی در سال ۱۳۳۱ در انتخابات جنجالی مجلس هفدهم به عنوان مخالف دولت جبهه ملی، وارد مجلس شد. وی برای مدت کوتاهی (۱۰ تا ۳۰ تیر) به ریاست مجلس شورای ملی نیز رسید.
