جمهوریت – ناصر تبریزی- یکی از جزایر بکر و استثنایی در جنوب کشور، یک برآمدگی یک کیلومتر مربعی در جنوب کشور است. با وجود اینکه این جزیره خالی از سکنه بوده و قرار هم نبود که بعنوان مقصد توریستی بخصوص در ایام نوروز باشد، متاسفانه در سالهای اخیر مورد توجه شرکت های خصوصی توریستی و جهانگردی قرار گرفته است. در این ایام خاص بدون هیچ برنامه ای مدون و یا در نظر گرفتن ظرفیت محدود این جزیره، هجوم گردشگران،این جزیره را در معرض آلودگی های مختلف و دخالت های انسانی قرار داده است. نا گفته پیداست، که تنوع طلبی گردشگران، و انگیزه شرکت های جهانگردی برای جذب توریست، منجر به سفرهای غیراصولی و تخریب منابع طبیعی شده است.
با وجود اینکه،هیچ چشمه و آب سطحی در این جزیره وجود ندارد و میزان بارندگی بسیار کم است. اما هر ساله، میزان بازدیدکنندگان این جزیره، روند صعودی نگران کننده ای را نشان می دهد.
جزیره «مارو» یا« شیدور» کجاست ؟
جزیره مارو جزیره‌ای غیرمسکونی، خالی از سکنه و ذوزنقه‌ای شکل با وسعت حدودی یک کیلومتر مربع است که حدود ۱۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. ۹۸ هکتار از این جزیره را پناهگاه حیات وحش و ۸۷۰ هکتار آن را تالاب شیدور تشکیل می‌دهد.قابل ذکر است، تالاب شیدوَر در سال ۱۹۹۹ میلادی بعنوان چهارمین تالاب بین‌المللی هرمزگان در کنوانسیون رامسر به ثبت رسید. جالب است بدانید که جزیره کوچک مارو یا شیدور تنها آبسنگ مرجانی حفاظت شده در کشور به شمار می‌رود که در لیست مهم‌ترین آبسنگ‌های مرجانی اتحادیه بین‌المللی حفاظت و منابع طبیعی (IUCN) نیز به ثبت رسیده است. جزیره مارو همچنین بعنوان یکی از مناطق مهم تجمع پرندگان از سوی موسسه بین‌المللی حیات پرندگان شناخته می‌شود. این جزیره در سال ۱۳۹۵ شمسی توسط دبیرخانه کنوانسیون گونه‌های مهاجر واقع در دفتر منطقه‌ای «یونپ »در بانکوک، بعنوان یکی از زیستگاه‌های مهم لاک‌پشت دریایی در اقیانوس هند و جنوب شرق آسیا معرفی شد. سواحل جزیره مارو بیشتر بصورت صخره‌ای هستند و در بین آن‌ها، سواحل ماسه‌ای با طول ۵۰ تا ۲۰۰ متر به چشم می‌خورند.
مشکل از کجا آغاز شد؟
اتفاق از آنجا آغاز شد که بازدید کنندگان یک میراث تلخ را در جزیره به یادگار گذاشتند. یک گربه! با وجود اینکه با تلاش و دخالت گردشگران (که بطور تصادفی گربه را در حال شکار دیده بودند) زنده گیری و از جزیره خارج کردند.تا قائله مهمان ناخوانده! پایان خوشی داشته باشد، اما اصل مسئله بجای خود باقی ماند. عدم نظارت یا حضور نمایندگان سازمان محیط زیست بر عملکرد گردشگران در محیط محدود جریره ، آینده خطرناکی را برای «مارو» رقم زده است. مشکل آلودگی ناشی از تردد شناورها، آلودگی ساحل در نتیجه برنگرداندن زباله‌ها بویژه از نوع پلاستیکی، برداشت بی‌رویه ماسه سفید، تخریب لانه‌ها و مرجان‌های آبی، خشکسالی و فرسایش ساحلی و صید بی‌رویه صدف را هم به تخریب‌های بی رویه این جزیره اضافه کنید تا عمق فاجعه نمایان گردد.
از سویی دیگر ،از آنجا که بستر محدود این جزیره، بعنوان یکی از زیستگاه‌های مهم لاک‌پشت دریایی در اقیانوس هند و جنوب شرق آسیا شناخته شده، متاسفانه این زیستگاه نیز با لگد مال شدن گردشگران، در حال نابودی است.
سخنی با گردشگران و استانداری هرمزگان
۱- حال که استانداری هرمزگان تصمیم گرفته بار دیگر دروازه های طبیعت مارو را به سوی گردشگران بازگشایی کند، با یادآوری اینکه ظرفیت این جزیره برای گردشگری بسیار محدود می باشد، لذا از همه دوستداران محیط زیست و علاقمند بازدید از منابع طبیعی ایران، در خواست می شود، سفر خود را به روزهای غیر تعطیل موکول کرده و از بار تراکمی گردشگری در این بهشت زیبا، پرهیز کنند.
۲- با توجه به اینکه در این جزیره هیچ‌گونه امکانات رفاهی، خدماتی یا اقامتی وجود ندارد؛ به همین دلیل، خیال کمپینگ در این جزیره را برای خود تصور نکنید، چون این جزیره زیستگاه مارهای بسیار، از گونه های سمی و غیر سمی بوده و شهرت جهانی دارند.
۳- از آنجا که برای سفر به این جزیره نیازمند اخذ مجوز از اداره محیط زیست و دریابانی استان هرمزگان می باشد، لذا انتظار می رود که نظارت بر تعداد، و محدود کردن گردشگران در الویت اول این جزیره قرار گیرد. متاسفانه برای محافظت از محیط زیست این جزیره هیچ محیط بانی وجود ندارد و این مسئله بر نگرانی های کنشگران محیط زیست افزوده است.
در پایان باید یادآوری کنم، طبق آخرین اخبار، در زمستان ۱۴۰۰ به‌دنبال اعتراض اداره محیط زیست استان هرمزگان، اداره نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، سفر به این جزیره را تا اطلاع ثانوی ممنوع اعلام کرده بود، متاسفانه نوروز ۱۴۰۲ ، با صدور مجدد مجوز بازدید ، سیل گردشگران به سوی جزیره روان و بار دیگر در معرض تعرض و تهاجم گردشگران قرار گرفت، فقط امیدواریم که گردشگران، حیوانات خانگی از قبیل گربه، سگ، و ….را در جزیره جا نگذاشته باشند
بیشتر بخوانید :
- احیای معادن به قیمت تخریب جنگل های هیرکانی
- صادرات گوشت بره و اثرات منفی آن بر محیط زیست کشور
- مدیریت جزیره ای
- قتل عام گراز در ایران/سرو گوشت گراز در رستورانها
- در سوگ سایه
- کاش استاندار مازندران در ماجرای میانکاله سکوت کند
- بی‌اعتنایی به دستور رئیس‌جمهور درپتروشیمی میانکاله
- ارابه های مرگ در جاده ها و آمار حوادث نوروزی
- روز مرد و پدیده ناموس کُشی و قتل خانوادگی
- نسبت سازمان محیط زیست با حوزه های علمیه ؟
- شفاف سازی و پاسخگویی / مقصرانی که حاضر به قبول مسئولیت نیستند
- سخنی در باب افاضات خانم مسئول در وزارت بهداشت؛ قند و شکر هم گران شود!
- “هرکس نمی خواهد جمع کند و برود” ؛ این بار از زبان استاندار فارس !
- به بهانه خداحافظی کردبچه با سازمان برنامه و بودجه ؛ چگونه با نخبگان رفتار می کنیم ؟
- هشدار برای مسافران جاده هراز
- آب خاکستری، باز چرخانی آب
- نمایه‌ای از کتاب ملت،دولت و حکومت نوشته دکتر جواد طباطبایی
- سرها زیر برف ، فرونشست در حال پیشروی
- وزارت نیرو و دعای باران
- دریا خواری
- رودخانه خواری
- آتش سوزی های عمدی و هدفمند در تالاب انزلی
- آتش به جانم افکند…ای ناقه پای بردار
- بررسی تطبیقی برخی از اعیاد ملل جهان با عید فطر(بخش نخست)
- بررسی تطبیقی برخی از اعیاد ملل جهان با عید فطر (بخش دوم)
- بررسی تطبیقی برخی از اعیاد ملل جهان با عید فطر (بخش سوم- ایران)
- بررسی تطبیقی برخی از اعیاد ملل جهان با عید فطر (بخش چهارم)
- بررسی تطبیقی برخی از اعیاد ملل جهان با عید فطر (بخش آخر)
- معرفی یک روزنامه نگار در حوزه اینفو گرافیک، گرافیک و کرونا
- روز جهانی بهداشت
- سالی که گذشت، سالی که در پیش رو داریم
- روز جهانی خرس قطبی را جدی بگیریم
- روز جهانی تالابها
- روز هوای پاک یا ناپاک
- رابطه اتاق خواب و آلودگی هوا
- روز کشاورزی و دهداری
- تفاوت یک عکس موهوم با گاندو در چیست؟
- روز جهانی کوهستان
- مرغ سحر ناله سر کن
- روز جهانی زیستگاه
- تعهد یا تخصص
- قربانی
- خاک خواری
- دردی است غیر مردن آن را دوا نباشد
- به یاد البرز …
- روز جهانی محیط زیست
- قصه پر غصه آتش سوزی جنگل های ایران
- زیبایی های کرونا
- درس عبرت
- باز هم سد سازی و تخریب جنگل
- عزا عزاست امروز……
- بوی بد در تهران مربوط به خواجه حافظ شیراز است
- روز جهانی کوهستان
- جشن میراث فرهنگی برای محیط زیست ایران
- نقض حقوق شهروندی توسط شهردار میناب
- تسلط نگاه کاسبکارانه بر سازمان محیط زیست کشور
- اوضاع قمر در عقرب است
- اما و اگرهای انتقال آب خزر به کویر سمنان
- محیط زیست ایران در میان آتش خاکستر می شود
- آسیب شناسی روزنامه نگاری در ایران
- خاک فروشی جزیره هرمز ؛ قاچاق یا قانونی
- فرار به جلو ؛ تاملی بر افاضات رئیس سازمان محیط زیست
- یک میلیون گونه جانوری و گیاهی در معرض انقراض
- افت قیمت خودرو
- خاک فروشی
- فرو نشست، زلزله خاموش
- سد گتوند،آزمونی برای منتقدین رسانه ها
- سرم سازی در گلپایگان ، سود یا زیان ؟
- سد چمشیر و تکرار اشتباهات در سد سازی ایران
- اضمحلال روابط انسانی در رسانه ها
- تعجیل در آبگیری سد چمشیر برای چیست؟
- بز کشی
- روز تالاب ها و برداشت لیتیم و پتاسیم از گاو خونی
- آغاز عملیات طرح سد آقبلاغ بروجن
- کاشت یک میلیارد درخت طی ۴ سال شدنی است؟
- در سوگ کیومرث پوراحمد؛ عاشق ترین زندگان
