ما به انتصاب‎‌های فامیلی عادت کرده‌ایم

جمهوریت : مصطفی داننده در عصر ایران نوشت: شهردار تهران طی حکمی داماد خودش یعنی حسین حیدری را به عنوان مشاور و دستیار ویژه شهردار در حوزه هوشمندسازی، فناوری‌های نوین و نوآوری شهری منصوب کرد.

شاید آقای زاکانی فراموش کرده باشند اما به لطف زندگی در عصری که شبکه‌های اجتماعی اجازه نمی‌‎دهند آدم‌ها فراموش کار باشند، ما فراموش نکرده‌ایم که جنابتان در مناظره سوم با سینه‌ای ستبر از روی کاغذ خواندید که:« گردش مدیران را جابجا نمی‌کنیم و شایستگان را به جای آنها می‌گذاریم، بستگان و فامیل خودمان را سرکار نمی‌آوریم.»

آن حرف‌ها را باور کنیم یا این انتصاب را؟ البته دیوار حاشا بلند است. همانطور که سخنگوی شورای شهر تهران درباره این انتصاب گفته است:« آقای زاکانی از آقای حسین حیدری که هم متخصص و با تجربه در این حوزه است و هم کاملا مورد اعتماد، دعوت کرده است که این مسئولیت را به نیابت از خودش بپذیرد و چشم و گوش شهردار در این حوزه و عملا دستیار و بازرس ویژه او در تحقق هوشمندسازی تهران باشد.»

می‌بیند چقدر راحت می‌شود یک انتصاب را توجیه کرد. حالا اگر همین انتصاب در دولت یا شهرداری که در اختیار رقیب بود انجام می‌شد الان همین ماست‌مالی کنندگان فریاد وااسلاما سر می‌دادند که گوش فلک را کر می‌کرد.

سیاسیون عزیز از هر دو جریان بدانند که ما دیگر به انتصاب‌های فامیلی شما عادت کرده‌ایم و واقعا لازم نیست هرگاه پای انتخابات به وسط می‌آید، شما از شایستگی حرف بزنید و بگویید وقتی ما سرکار می‌آییم، در خانه‌ی فامیل را قفل می‌زنیم که از خانه بیرون نیاید چه برسد به اینکه به آنها پست بدهیم! اما وقتی همین که از روی پل گذشتید، کار خود را انجام دهید و انتصاب‌های فامیلی را رونق دهید.

تا وقتی که قانون مشخصی در مورد انتصاب‌های فامیلی توسط مجلس به تصویب نرسید، داستان همین است. چه اشکالی دارد که دولت در لایحه‌ای یا پارلمان در طرحی، این قانون را مطرح کنند که هرکسی در هرجایگاه مسئولیتی قرار گرفت، حق ندارد حکمی حتی به عنوان مشاور برای اقوام درجه یک، دو و سه بزند.

کار به جایی رسیده است که آشنایان و دوستان یک چهره سیاسی منتظر رسیدن او به قدرت هستند و حتی نامبرده را تشویق به پذیرش مسئولیت می‌کنند تا از این آرد برای خود نان درست کنند.

شاید اگر قانونی داشتیم که همه می‌دانستند اگر پدر همسرشان یا عمو و خاله‌شان مسئولیتی بگیرد، هیچ آبی برای آنها گرم نشود، این همه آتش مسئولیت گرفتن نمی‌دمند.

همین الان بسیاری از آنهایی که وارد عرصه انتخابات شورای شهر و مجلس می‌شوند به خاطر هُل‌هایی که است اقوام می‌دهند وگرنه خیلی‌ها حاضر نیستند وارد این داستان‌ها شوند.