جمهوریت ؛ روزنامه شرق نوشت:جبهه پایداری در حالی از مهرماه کمیته انتخابات ۱۴۰۰ را فعال کرده که به نظر می‌رسد تنها جریان درون اصولگرایی است که شیخوخیت جامعه روحانیت را قبول ندارد و در هیچ‌یک از جلسات آن که به گفته سخنگویش همه احزاب شرکت کرده‌اند، حضور نداشته است.
از سویی دیگر برخی شنیده‌ها حاکی است که اینکه سعید جلیلی دوباره نامزد اصلح این جبهه شود، قطعی نیست؛ در این صورت جبهه پایداری کاملا راهش را از بقیه همین چندماه مانده به انتخابات جدا خواهد کرد.
آنها که در انتخابات مجلس یازدهم هم به‌سختی حاضر به ائتلاف با جریان قالیباف شدند و سهم خوبی هم از فهرست اصولگرایان گرفتند، حالا برای انتخابات ریاست‌جمهوری به‌ویژه در صورت حضور قالیباف قطعا مصرتر از انتخابات مجلس و بر همان سیاق انتخابات ۹۲ احتمالا با گزینه اصلح خودشان خواهند آمد. جبهه پایداری تصور می‌کند در صورت حضور مستقل این شانس را دارد که منتخب ۱۴۰۰ بالاخره اصلح مورد تأیید آیت‌الله مصباح‌یزدی شود؛ آن‌هم در شرایطی که گفته می‌شود اوضاع جسمی رئیس مؤسسه امام خمینی این روزها چندان خوب نیست.
فاطمه آلیا از اعضای این جبهه هم تلویحا به مستقل‌حرکت‌کردن این جبهه در ۱۴۰۰ اشاره کرده و پیش‌تر گفته بود: «احزاب باید معیارها، گفتمان و برنامه‌های خود را مطرح کنند و نزدیک انتخابات هم که می‌شود، براساس آن باهم ائتلاف کنند. در نهایت ممکن است جبهه پایداری با توجه به معیارهای خودش مستقلا بیاید».
احتمال اینکه جبهه پایداری در ۱۴۰۰ به اصلح دیگری به جز سعید جلیلی برسد زیاد است و این یعنی برخلاف آنها برخلاف ایده سال‌های پیش که معتقد بودند مهم نیست اصلح رأی‌آور هست یا نه، رویه جدید را در پیش خواهند گرفت و آن اصلح رأی‌آور است.
اگر تصور کنند یا از دیدگاه خودشان به فردی برسند که از جلیلی صالح‌تر باشد! تا جایی که حمیدرضا ترقی درباره وضعیت انتخاباتی سعید جلیلی که گفته می‌شود یکی از گزینه‌های اصولگرایان برای سال آتی است گفته: «من تصور نمی‌کنم نامزد پایداری آقای جلیلی باشد، اما درعین‌حال او نیز یکی از گزینه‌ها در بین اصولگرایان است اما به‌هرحال تا روز انتخابات هر جناحی می‌کوشد فرد نزدیک‌تر به خود را معرفی کند که البته در نهایت باید از میان همه گزینه‌ها بر یک نامزد اجماع شود».
به نظر می‌رسد چهره‌هایی مانند بذرپاش، زاکانی و نیکزاد هم از جمله گزینه‌هایی‌اند که جبهه پایداری به آنها نظر دارد. تا جایی که خود ترقی هم پیش‌تر گفته بود: «پایداری‌ها با آقایان رئیسی، سعید جلیلی، نیکزاد و پرویز فتاح صحبت انتخاباتی داشته‌اند». گزینه فتاح بعد از ماجرای افشاگری‌های اخیرش در رابطه با برخی نهادها و چهره‌های سیاسی مورد وثوق اصولگرایان و حملاتی که به او شد و عقب‌نشینی‌های بعدش به نظر کنار گذاشته‌شده می‌رسد. کمااینکه به نظر می‌رسد خودش هم هیچ‌وقت تمایلی به آمدن نداشته است؛ اما علیرضا زاکانی ۱۲ سال با پایداری‌ها در مجلس نشست‌وبرخاست داشته و مرکز پژوهش‌های مجلس هم سهمی بود که لابی جبهه پایداری به او داد.
او حتی در جریان انتخابات‌های ۹۶ و ۹۸ حضور پررنگی داشت و حتی از او به‌عنوان یکی از مهره‌های کلیدی در رأی‌گیری‌های جمنا در سال ۹۶ یاد می‌شد. او در انتخابات سال ۹۶ هم سودای ریاست‌جمهوری در سر داشت اما رد صلاحیت شد. از «مهرداد بذرپاش» هم که حضورش بر مسند دیوان محاسبات هم باز محصول حمایت‌های جریان جبهه پایداری از اوست، می‌توان به‌عنوان گزینه دیگر یاد کرد. تا جایی که وقتی اصولگرایان می‌خواهند دولت جوان انقلابی را توصیف کنند، به او هم اشاره می‌کنند. علی نیکزاد هم که وزیر دولت احمدی‌نژاد بوده، از دیگر چهره‌هایی است که مورد وثوق این جریان است و ممکن است درباره اصلح‌بودن او هم به توافق برسند.
بااین‌حال گزینه سعید جلیلی هم کاملا از روی میز کنار نرفته است. رجوع به او به آینده پرونده هسته‌ای و واکنش دولت جدید آمریکا تا پیش از انتخابات ۱۴۰۰ ایران بستگی دارد. قبلا گفته می‌شد که در صورت رأی‌آوری مجدد جمهوری‌خواهان در انتخابات ۲۰۲۰ حضور یک دیپلمات در قواره هسته سخت جریان اصولگرا را بیشتر محتمل می‌کند و سمت‌وسوگیری‌های انتقادی سعید جلیلی نسبت به برجام به‌عنوان یکی از نقاط عطف حضور وی در انتخابات ۱۴۰۰ در نظر گرفته خواهد شد؛ اما با مصوبه اخیر مجلس درباره سیاست‌های هسته‌ای ایران درصورتی‌که دولت بایدن هم نخواهد به برجام بازگردد یا حداقل به‌راحتی یا به این زودی پالس‌های مثبتی دراین‌باره مخابره نکند، شانس سعید جلیلی برای ۱۴۰۰ بیشتر خواهد شد!
