جمهوریت–دکتر محمد مهدی زنجانی نوشت: روز گذشته پس از اعلام پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده دو موضوع خیلی
ذهنم را مشغول کرد و سعی کردم این انتخابات را با انتخابات گذشته خودمان مقایسه کنم .
دو پدیده جالب در یک امر واحد در مولفه انتخابات در ایران و آمریکا و به تبع آن در جامعه ایران و آمریکا رخ داده است که برای خودم و مقایسه این دو جامعه به لحاظ سیاسی پدیده جالبی بود
اول اینکه بعد از دو بار مبارزه نفس گیر و پر تنش طی یک دفعه گذشته در جامعه آمریکا زنان با تمام آزادیها و قدرتی که در آن جامعه غربی داشتند نتوانستند از پس افکار نیروهای سنتی و گاها مذهبی ان جامعه برآیند و شکست را در زیست امروزی دو دهه ابتدای هزاره جدید پذیرفتند و همچنان نا امید و چشم به آینده ، تا چه زمان بتوانند مبارزه جنسیتی خود را تعمیق بخشند.
در دو بار تلاش نا فرجام و کوشش بی سر انجام هنوز باتمام تبلیغات موجود در حمایت از جنسیت زنان نظام فکری جامعه ایالات متحده پذیرای برآمدن و ظهور یک جنس دیگری غیر از مردان برای ریاست جمهوری نیست.
اما در برابر آن در جامعه ایران نظام سنتی حاکم برخلاف نظام حاکمیتی ایالات متحده اجازه حضور زنان در جایگاه ریاست جمهوری را نمی‌دهد .
بیایم فرض کنیم چنین اتفاقی در ریاست جمهوری گذشته رخ داده بود (فرض محال که محال نیست ).
با شناختی که از جامعه امروز ایران دارم میتوانم با درصد بالای از قطعیت بگویم در صورت کاندیداتوری زنان در جایگاه بالای ریاست جمهوری، جامعه ایرانی پاسخی درخور و آنهم انتخاب و استقبال با قطعیت بالا از زنان خواهد داشت . واین یک نمونه تطبیقی مقایسه از تفاوت ها و برآمدن و زیر آمدن های دو جامعه است.
دومین موضوع در مقایسه تطبیقی دو جامعه ایران و آمریکا در مواجه و رویارویی افکار تند آخر الزمانی وبه تعبیری دسته راستی و اندیشه های نو طلب ، تحول پذیر دربین جامعه هر دو کشور است .
ترامپ به نمایندگی از گروه اول در انتخابات گذشته با اختلاف اندک از رقیب دمکرات خود شکست خود . رویایی دو رویکرد که بر گرفته از بطن جامعه آمریکا بود ، منازعه ای سخت، درون متنی در جامعه امریکا که طی دو دهه گذشته نیروهای اجتماعی را مشغول خود کرده است .
عین همین چالش و رویارویی چند دهه است که جامعه ایران را در بر گرفته و هر از گاهی یکی را برکشیده و دیگری را به عقب می‌راند .
جامعه نو اندیش و تحول خواه آمریکا چهار سال پیش با مشقت بسیار، افکار طرفداران ترامپ را بر نتابید و آنها را به سختی به عقب راند اما دوباره در انتخابات پیش رو طرفداران افکار دسته راستی توانستند این بار آسان‌تر از گذشته بت بزرگ خود را برکشیده و ترامپ را در جایگاه ریاست جمهوری تثبیت کنند تا دوباره منازعات پیش گفته ظهور و بروز چند برابر خود را نمایان نماید .
اما در مقابل با تمام ویژگی‌های که از جامعه ایران شناخت داریم الالحساب برای ۵ دهه است که جامعه ایرانی در سطح ومتن جامعه در چالشی عمیق و هماوردی بلیغ در کشاکش این دو نیرو در مبارزه هستند با این تفاوت بسیار مهم با جامعه سیاسی امریکا که در ایران حاکمیت بی کم و کاست و موثر با گزینش های شواری نگهبانی خود همواره کفه قدرت نیروهای سنت گرا را سنگین‌تر و تنور نان آنها را همواره داغتر نگاه داشته است و مدام و موثر با قدرت و شدت با دوپینگ سیاسی کفه ترازوی نیروهای تحول خواه ونو گرا را به نفع گروهی دیگر سبک‌تر نگاه داشته است .
اما در انتخابات های متمادی و در آخرین آن باز نیروهای تحول خواه با نصف قدرت خود (۵۰ درصد واجدین شرکت در انتخابات ) و اکتفا کردن به حداقل ها از انتظارات تورمی مطالبات وخواست جامعه ایرانی گزینه خود را بر کشیدند وبر مسند نشاند.
اما تفاوت های اساسی در این برکشیده های دو جامعه ایران و آمریکا وجود دارد .
انها در آزادی کامل و با اختیار در این مهم نقش آفرینی کردند و پس کشیدن از آرمان‌های دموکراسی حقوق بشر خود را برگزیدند و جامعه ایران در تنگنا و استیصال تاریخی گزینه خود برگزیدند .
جامعه آمریکا برگشت به سنت های راست را برگزید و جامعه ایرانی پیش رفتن ،حتی کامی کوچک ولنگ لنگان در ارزوهای که برای جامعه آمریکا خاطره بوده و هست .
جامعه سنتی و دسته راستی آمریکا نماد و ظهور خود، یعنی ترامپ را ارج نهاد و بر صدر نشاند اما جامعه نوظهور ایرانی با تمام نا امیدی و دلزدگی برای پیشرفتی اندک و برای زندگی بهتر منتخب خود را برگزید . جامعه سنتی در ایران روز به روز ضعیفتر و نحیف تر شده اما به مدد و حمایت قدرت مستحکم رسمی حاکم همچنان آلترناتیو موثر و دم دستی باقی خواهد ماند .
نماد نیروی دست راستی جامعه ایرانی سعید جلیلی که کاریکاتوری ضعیف از احمدی نژاد سال ۸۴ بود، نتوانست در برابر خواست تغییر عمیق مردم ایران ایستادگی نماید .
بیشتر بخوانید:
