به گزارش جمهوریت روزنامه جوان در یادداشت سرمقاله روز پنجشنبه خود نوشته است:
مجلس دهم، مجلسی ضعیف بود. ضعف مجلس از همان آغاز با غلیان وکیل‌الدولگی روشن شد، اما وقتی به وضوح رسید که نمایندگان در ماه‌های آخر از همان مقدار مختصر فعالیتی که با «اولویت حاشیه» متحمل می‌شدند، دست کشیدند و در چند روز آخر به فوریت‌های عجیبی وارد شدند. در واقع با آنکه ماه‌ها پیش ۹۰ نفر از ایشان به دلایل مالی و اخلاقی و … رد صلاحیت شده بودند، در روز آخر طرحی را برای چگونگی تأیید صلاحیت نامزد‌های نمایندگی به صحن آوردند!
اگر از نمایندگان ادوار مجلس بخواهیم در باب فرهنگ فقط پنج دقیقه بی‌لکنت زبان صحبت کنند و از عناصر فرهنگ اسلامی و ملی ایران سخن بگویند، بیشتر آنان را، چون گنگ خواب دیده خواهی دید و اگر چنین پرسشی را در باب اقتصاد باز کنید، اوضاع همان خواهد بود.در حین نگارش این نوشته، یکی از نمایندگان مجلس دهم که از راهیابی به مجلس یازدهم بازمانده است و روزنامه جوان به رانت‌جویی او اعتراض داشت، به دفتر روزنامه آمد تا از خود دفاع کند!
در میان صحبت گفت: «این مجلس ساختار قانونگذاری ندارد! بروید از زعمای همین مجلس دهم بپرسید که راه ورود به مجلس، چمدان پول است! در چنین مجلسی نمی‌شود کار کرد! نمی‌شود موثر بود! نمی‌شود قانونگذاری کرد!»
پرسیدم چرا در چنین ساختار فاسد، چهار سال ماندی و هیچ نکردی و حقوق گرفتی؟! اندکی مکث کرد و گفت: «در روز‌های آخر مجلس فهمیدم که نمی‌شود با این ساختار خراب کار کرد!»
پرسیدم اگر بالاخره فهمیدی چرا برای مجلس یازدهم دوباره نامزد شدی (و رأی نیاوردی)؟! پاسخ او تأسف‌بار‌ترین چیزی است که می‌توان از زبان یک وکیل مردم شنید: «تو خودت بودی چه کار می‌کردی؟!»
مرگ مفاجا از شنیدن چنین عبارات نابجا شیرین‌تر است!
