جمهوریت: عباس آخوندی، استاد دانشگاه، در روزنامه ایران نوشت: «دوست خوبم آقای علیرضا سرفرازی یک ویدیوی کوچک از خیابان‌های نیویورک در اینستاگرام گذاشته بود بسیار خلوت همراه با آژیرهای پی‌درپی آمبولانس‌ها. همان شهری که وال‌استریت را در خود جای داده است و قلب بازار جهانی بورس در آن می‌تپد و در زیر آن نوشته بود که:
«نیویورک یکی از حساسترین صحنه‌های نبرد بشر با ویروس کرونا است. دامنه آسیبی که این بحران به شهر، ایالت نیویورک و مردمانش زده، به راحتی قابل درک نیست. هر کس صحنه و بعدی خاص را جست‌وجو میکند و به نمایش میگذارد. صدای آژیر آمبولانس‌ها در شب نیویورک… »
و
من که مدتی است که به ویژگی‌های جهان پساکرونا می‌اندیشم. این ویدیوی کوتاه از آن جهت برایم جالب بود که می‌دیدم این نشانی از عمق نفوذ کرونا در زندگی بشر است. با وجود این، سؤال‌ها و ابهام‌های فراوانی در پیش است.
آیا این پدیده موقتی یا دیرپاست؟ چه نهادها، ساختارها و سیستم‌هایی اعم از سیاسی، اجتماعی و اقتصادی در برابر آن دوام خواهند آورد و کدام‌ها فرو خواهند ریخت؟ و آیا با نهادهای جدیدی که تاکنون تجربه ناکرده‌ایم روبه‌رو خواهیم شد؟
آیا نهاد دولت-ملت دچار استحاله خواهد شد؟
جهان پساکرونا چگونه جهانی خواهد بود؟ قدرت های بزرگ، متوسط و کوچک چه سرنوشتی خواهند داشت؟ آیا شاهد تغییری در ساختار و نظم جهانی خواهیم بود؟ فردگرایی و یا جمع گرایی چه معناها و سرنوشتی خواهند یافت؟ آیا اصل بقای اصلح در سطح جوامع و نظام بین‌الملل عمل خواهد کرد؟ و آیا شاهد فروپاشی برخی تمدن‌ها خواهیم بود؟
این سؤال‌ها را با همگان در میان می‌گذارم تا به طور جمعی بیندیشیم. صد البته که شما هم می‌توانید به این سیاهه سؤال‌ها بیفزایید.
بی‌تردید ملتی موفق‌تر است که آمادگی دیدن و شنیدن واقعیت و تجزیه و تحلیل عالمانه آن را داشته باشد و بتواند به‌موقع موضع بگیرد.
با آرزوی دیرپایی تمدنی ایران و سربلندی و سرفرازی آن.»
