بینایی، شاید مهم‌ترین حس از حواس پنجگانه انسان باشد. نوری که از خود جسم ساطع شده یا پس از برخورد با سطح آن به سوی چشم ما بازتاب می‌شود، موجب پدیدآمدن تصویر در شبکیه و در نهایت تصور انسان از دنیای اطراف خود را به‌وجود می‌آورد. هرچقدر هم بخواهیم وابستگی‌مان به این حس را با گسترش فناوری‌ها و سیستم‌های پیچیده کاهش دهیم، باز هم دست آخر این چشمان انسان خواهند بود که اطلاعات با ارزش از موقعیت مکانی و زمانی را جهت پردازش به مغز ارسال می‌کنند.حتما از آزمون‌های چند مرحله‌ای و دشوار پزشکی برای گزینش خلبانان زیاد شنیده‌اید. یکی از مهم‌ترین آنها بینایی‌سنجی است. در بسیاری از موارد داشتن حس بینایی خوب برای یک خلبان، در مرگ و زندگی تعیین‌کننده است. سیستم‌های پیشرفته و پیچیده موجب می‌شود برخی از کارهای مهم با رایانه‌ها انجام شود. این باعث می‌شود اختلالات احتمالی در سیستم فیزیولوژیک بدن انسان یا خطاهای انسانی به حداقل برسند.
بعد از حوادث وحشتناک ناشی از برخورد هواپیماها در آسمان به یکدیگر، فناوری‌های متعددی به‌کار گرفته شدند تا بتوانند به دیده شدن پرنده‌های آهنین کمک کنند. آخرین و قابل‌اعتمادترین سیستمی که نصب آن روی تمام هواپیماهای مسافربری اجباری شده است، TCAS یا همان سیستم جلوگیری از برخورد ترافیک‌های هوایی نام دارد. این سیستم با گرفتن اطلاعات پرنده‌های اطراف خود و تبادل اطلاعات موقعیتی و ارتفاعی همدیگر، از برخورد هواپیماها جلوگیری می‌کنند؛ به‌این‌صورت که ضمن نشان دادن موقعیت و اختلاف ارتفاع دیگر ترافیک‌های هوایی با هواپیمای مدنظر، در فاصله زمانی مناسبی قبل از برخورد احتمالی دستورات لازم برای جلوگیری از تصادف را به خلبانان اطلاع می‌دهد.
چراغ‌های اطراف هواپیماها با این‌که در نگاه نخست شاید بسیار متفاوت به نظر برسد، ولی در موارد زیادی شباهت دارد. برای دیدن باند پرواز در زمان نشست و برخاست هواپیما، بخصوص در تاریکی شب لازم است چراغ‌هایی رو به جلو نصب شود. معمولا یک چراغ در جلوی چرخ جلو و چراغ‌هایی روی بال(نوک یا در طول آن)، نصب می‌شود. در ارتفاع زیر ۱۰۰۰۰ پایی این چراغ‌ها و بقیه چراغ‌های لازم برای دیده شدن هواپیما از سوی دیگر هواپیماها و پرندگان باید روشن باشد. بجز این چراغ‌ها، چراغ‌های دیگری نیز هست که برخی از آنها شاید باعث جلب توجه شما نیز شده باشد. به صورت قراردادی، یک چراغ سبز در نوک بال سمت راست و یک چراغ قرمز در نوک بال سمت چپ هواپیماها نصب می‌شود. به همین علت به آسانی می‌توان جهت حرکت هواپیما روی زمین و پرواز آن در آسمان را تشخیص داد. غیر از زمانی که هواپیما از روبه‌رو به سوی شما می‌آید و هر دو رنگ سبز و قرمز نمایان است. برای مثال اگر فقط چراغ قرمز را مشاهده کردید، به این معنی است که هواپیما از سمت راست شما به سمت چپ در حرکت یا پرواز است. یک چراغ سفید رنگ در انتهایی‌ترین نقطه دم هواپیماها، می‌تواند نشان دهد که پشت یک هواپیما قرار دارید. دیگر چراغ‌های نشان‌دهنده مسیر خزش هواپیما روی زمین، یا چراغ‌های مخصوص لوگو در دم هواپیماها و چراغ‌های فلشر نصب شده در نوک بال‌ها می‌تواند از هواپیمایی به هواپیمای دیگر متفاوت باشد.
مهم‌ترین چراغ نصب شده روی هواپیماها، چراغ چشمک‌زن قرمز است، که در بالا و پایین بدنه هواپیما قرار دارد. اگر این چراغ روشن بود، بهتر است از هواپیماها دور باشید. چون حتما هواپیما در مرحله استارت قرار دارد یا موتورهایش روشن است.
منبع: جام جم آنلاین
انتهای پیام/
