با داستان حجاب جامعه را دو قطبی نکنیم

جمهوریت – روزنامه آرمان نوشت : همه چیز از سه‌شنبه ۳۱ خردادماه ۱۴۰۱ آغاز شد. در برنامه‌ای با عنوان روز جهانی اسکیت و تجمع اسکیت بازان نوجوان که بسیاری معتقد بودند که به خاطر ظاهر و رفتاری که از شور و شوق نوجوانی سرچشمه می‌گرفت، باید محاکمه و بازداشت شوند! پس از این روز بود که برخی از مسوولان به‌جای نگاه پدرانه به این ماجرا، راه تقابل را در پیش گرفتند، آن‌هم به جای برخورد فرهنگی و اقناعی با مقوله فرهنگ حجاب.

ظاهرا پس تجارب تلخ آن روزها و روزهای غم‌انگیز مهر و آبان ۱۴۰۱، بسیاری از آن روزها درس نگرفتند، در جایی که رهبر معظم انقلاب، معتقدند که « ضعف حجاب، کار درستی نیست اما موجب نمی‌شود آن فرد را از دایره دین و انقلاب خارج بدانیم همه ما هم نقص‌هایی داریم که باید تا حد امکان آنها را برطرف کنیم.»

حالا پس از آن روزهای سخت برای نظام و کشور که ناآرامی‌های کشور ثمره ندانم کاری برخی بود که به هزینه‌های سیاسی و اجتماعی و حتی اقتصادی فراوان توام شد، رفتار این روزهای برخی از مسوولان در مقوله مبارزه شدید با حجاب نشان می دهد که ضرب و المثل «همان آش و همان کاسه» در حال تکرار است، اما با چاشنی «ماست» یا ضرب و شتم آمران امر به معروف و درگیری با بد حجابان. برخی از یاد برده‌اند که مسأله این است که حجاب یک ضرورت است، اما نشر آن نمی‌تواند با روش های سلبی صرف رخ بدهد.

در این میان، رفتار و گفتار  خودسرانه برخی از مسوولان که مردم را به مقابله با بدحجابان (مردم) قرار می‌دهند، آن‌هم در شرایطی که مجلس و شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، مصوبه حجاب و عفاف را هر روز به تاخیر می‌اندازند، کشور را در شرف بازگشت به دوران سخت شش ماه پیش قرار داده‌است. این گفتار نشان می‌دهد که آنها از اتفاقات تلخ گذشته درس نگرفته‌اند و نمی‌دانند که معترضان تجربه برگزاری اعتراضات گسترده و هزاران جوان تجربه زندان و بازداشت را دارند و این تجارب تلخ می‌تواند کشور را به شرایط سختی بکشاند.

پیامک‌های مقابله و هشدار برای رعایت حجاب به شکل گسترده‌تری به جریان افتاده، شلیک ماست به دو فرد بد حجاب، جریمه ۳میلیاردی بد‌حجابان است، صدها یا شاید هزاران مراکز گردشگری و صنفی که به بی‌حجابان خدمات می‌دهند در حال پلمب شدن هستند و خدمات ندادن به دانشجویان و حتی دانش آموزان، نشان می‌دهد که مردم در مقابل یکدیگر قرار گرفته‌‌اند.

در حالی‌که حجاب یک امر فرهنگی فرا جناحی است، نه چاشنی برای دیده شدن یا نفرت پراکنی در کلام!. بی‌شک مدیریت در این زمینه باید به جامعه سپرده شود و دوقطبی سازی در موضوع حجاب که حالا به یک امر شائبه برانگیز و بدون مفاد قانونی تبدیل شده است که دود آن به چشم یک ملت ۸۳ میلیونی می‌رود.