جمهوریت – محدث تک‌فلاح : دیگر خاطره نیست! تمام مردها و زن‌های شاغل که فرزند زیر ۱۷ سال دارند، گیر این دام افتاده‌اند. آلودگی هوایی کودک را خانه‌نشین می‌کند در حالی که مادر و پدر مانند هر روز باید راهی محل کار خود باشند.
در این مواقع رفتار چیست؟ کودک(یا کودکان) تنها در منزل بماند؟ مادربزرگ‌ها پدربزرگ‌ها را خدا حفظ کند که برای برخی راه حل این چالش‌اند؟ یا اینکه در یک روز پرمشغله کودک باید همراه مادر یا پدر باشد؟
واقعیت این است که در روزهایی که تعطیل عمومی نیست و دلایلی مانند آلودگی هوا و یا بارش برف و … باعث تعطیلی مهدهای کودک و مدارس می شوند، مخصوصا مدارسی ابتدایی و مهدها که فرزندان در سنین کمتر در آنها مشغولند، در همه ادارات و شرکت‌ها کودکان دیده می شوند. پدر و مادری که فرزندش را نتوانسته به کسی بسپرد، در این هوای آلوده یا هوای سرد برفی ، فرزند را با خود همراه کرده و در محل کار با خود آورده است. چاره دیگری هم ندارد. تنها ماندن او در خانه و بدون حضور بزرگتر، اسیب‌های زیادی دارد.
از طرفی کودک هم در محیط اداری نه فضای بازی و تحرک دارد و نه فضای خواب و استراحت، بعد از ساعاتی کلافه شده و سر و صدایش بالا می رود. اینجاست که نه تنها تمرکز خود والدین کودک از بین می رود و بازده کار افت می‌کند، بلکه دیگران هم که کودکی همراه ندارند با این شرایط تمرکز ندارند و چاره‌ای هم جز کنار آمدن با این اوضاع پیش روی خود نمی‌بینند.
در سال‌های قبل از کرونا، هنگام پیش آمدن آلودگی هوا و بارش برف، مدارس را به تمام معنا تعطیل می‌کردند. کودک تعطیل اگر هم در کنار پدر یا مادر خود باشد، تنها دغدغه والدین سرگرم کردن و فراهم نمودن محیط امن نگهداری از او برای این ساعات است. اما تجربه دوران همه‌گیری ویروس کرونا به آموزش و پرورش این امکان را داده است که برای تعطیل کردن کلاس‌های حضوری و داشتن جایگزین آن(کلاس‌های آنلاین)، فراغ بال داشته باشد و به راحتی اعلام خانه ماندن دانش‌آموزان را رقم بزند. با مجازی شدن مدارس دردسر اولیاء شاغل دو چندان شده است. کودک نه تنها مدرسه نمی‌رود و باید برای محل نگهداری‌اش فکری کرد، باید امکانات شرکت در کلاس آنلاین او را نیز فراهم کرد. گوشی، تبلت و یا لب‌تاب در کنار اینترنت که داغ دل معلم‌ها و دانش‌آموزان را با یادآوری ایام کرونا درآورده است، کمترین امکانات این کار است. موضوع مهم‌تر محل استقرار کودک است برای شرکت در کلاس آنلاین که باید مهیا باشد. این که کودک در فضای اینترنت نباید تنها رها شود و این موضوع با کمتر بودن سن او رابطه عکس پیدا می کند هم مورد اهمیت است. اما لازمه شرکت در کلاس آنلاین وجود اتاق ساکت و راحت و امکان گفتگو و مشارکت در کلاس است.
راه حل چیست؟
بخشی از درد ما به راه‌کارهای مادر و پدر شاغل برای گذراندن ایام تعطیلات برمی‌گردد . بخش دیگر آن به امکاناتی که در این ایام برای پدر یا مادری که ناگزیر است فرزند خود را همراه داشته باشد، مربوط است.
آیا مسئولین و متولیان امور زن و خانواده در راستای تکریم جایگاه خانواده برای این موضوع راه حلی داشته‌اند؟ آنچه تاکنون مشاهده شده این است که در محیط‌های کاری، مدیریت و حل این مسئله مستقیما به میزان درک متقابل و نوع نگاه مدیر و مسئول بخش مربوطه برمی‌گردد. اگر او همراه باشد، موضوع با راه حل‌هایی مثل دورکاری و تعطیلی زودتر و… برطرف می شود. اما اگر مدیر بخش در این موضوع همراه نباشد، مادر و پدر و کودک، همراه با تمام کارمندان مربوطه که حضور کودک روی کار آنها نیز تاثیرگذار است، بدون شک از این نوع تعطیلی آسیب‌پذیر هستند. وقت آن رسیده که در تبصره‌هایی که ذیل قوانین ستاد ملی خانواده و جمعیت در حال تنظیم است، این موضوعات هم مورد مطالعه قرار گیرد و برای بهبود شرایط آن اقدامی کرد.
