۲ میلیارد دلار لوازم آرایش قاچاق روی صورت زنان ایرانی!

به گزارش فارس،شاید لوازم آرایشی در مقایسه با کالایی مانند دارو  اهمیت چندانی نداشته باشد اما از آنجایی که ایران هفتمین کشور در جهان و دومین کشور پرمصرف لوازم آرایشی و بهداشتی در منطقه است، صادرات، واردات و تولید آن برای سلامت و اقتصاد کشور مهم تلقی می‌شود.

مهم‌ترین بخش‌های گفتگوی دکتر «موسی احمد زاده» نایب رئیس انجمن واردکنندگان فرآورده‌های آرایشی و بهداشتی را در ادامه می‌خوانید:

• این داستان مانند اتوبان دو طرفه است، برای هرچیزی که ممنوعیت و محدودیت ایجاد و کالای مورد نیاز نتواند به صورت قانونی وارد کشور شود و اقتصاد رقابتی نباشد تبدیل به انگیزه‌ای برای قاچاق کالا به کشور می‌شود و قاچاقچیان از این فرصت سواستفاده می‌کنند. ما به این مسئله در اقتصاد، اقتصاد سایه یا اقتصاد پنهان می‌گوییم.
• زمانی که شرکت‌های قانونی که نماینده انحصاری کارخانه‌ها بودند و با ثبت منبع در وزارت بهداشت، گمرک و وزارت صنعت، معدن و تجارت به عنوان نماینده رسمی واردات می‌کردند و دارای اشتغال پایدار بودند ورشکست شدند، بیش از ۸۰۰۰ نفر بیکار شدند و همین افراد به چمدانی وارد کردن محصولات آرایشی و بهداشتی از راه‌های غیر رسمی روی آوردند.
• بیشتر مواد اولیه لوازم آرایشی و بهداشتی ما از ناحیه جنوب، غرب و شمال غرب وارد کشور می‌شود. نکته‌ای که وجود دارد این است که اقلام آرایشی قاچاق بدون بررسی و تأیید وزارت بهداشت وارد بازار می شود.
• حدوداً چهار سال پیش وزیر اسبق وزارت صمت در یک بخشنامه بدون نشست با بخش خصوصی برای صنعت آرایشی و بهداشتی دستور ممنوعیت واردات ایجاد کرد. تا به امروز  این بخشنامه برای اقتصاد ایران خلاف شعار سال « مهار تورم  و رشد تولید» عمل کرده و امنیت اقتصادی ما را به خطر انداخته است.
• در گذشته میزان قاچاق محصولات  آرایشی در کشور یک میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار بود و باید ترس از ممنوعیت و افزایش تولید داخل بیشتر می‌شد اما متأسفانه این مسئله برعکس شده و به دو میلیارد و ۱۰۰میلیون دلار افزایش یافته است. این بخشنامه نه تنها کارایی و اثرگذاری نداشته بلکه سلامت جامعه و امنیت اقتصادی را به خطر انداخته است.
• اگر شرکت‌های قانونی به صورت رسمی واردات می‌کردند موجب رونق اقتصادی، اشتغال پایدار، امنیت اقتصادی، محقق شدن بودجه  شده و ۸۰۰۰ نفر از کار بیکار نمی‌شدند. زمانی که این فرصت به قاچاقچیان داده شده هم اشتغال از بین رفته است که در نهایت باعث می‌شود ما از توسعه یافتگی دور شویم.
• وارد کننده غارت‌گر نیست، وارد کننده به تولید کشور کمک می‌کند. واردات باعث می‌شود تولید کننده‌های ایرانی احساس رقابت کنند و برای کنار زدن رقیبشان یا حداقل برابری با آنها در تولیدشان نوآوری داشته و محصولی با کیفیت بیشتر تولید کنند.
• تولید کننده‌های ما رقیب ندارند. اگر تولید کننده رقیب نداشته باشد همان کالای منسوخ شده قبلی خودش را تولید می‌کند و این باعث عقب افتادگی صنعت در کشور می‌شود.
• بیش از ۸۰ درصد تولید کنندگان کشور ما محصولات کشورهای دیگر را کپی می‌کنند. کپی کردن و بسته بندی کردن تولید کردن نیست.
• در حال حاضر ما از این به اصطلاح تولیدکننده‌ها آماری نداریم اما تعدادشان زیاد است. در سه سال گذشته به دلیل ممنوعیت واردات و به دنبال آن کاهش تولید رسمی و قانونی لوازم آرایشی و بهداشتی تولیدات زیر زمینی و غیرقانونی این اقلام افزایش چشمگیری داشته و سلامت جامعه و مصرف کننده نهایی را به خطر انداخته است.
• ۹۹ درصد لوازم آرایشی و بهداشتی که در مترو به فروش می‌رسد غیر بهداشتی است.
• مواد اولیه آرایشی به دوسته اصلی و تقلبی تقسیم می‌شود. اگر مصرف کنندگان نهایی همیشه از یک برند آرایشی استفاده کرده باشند و محصول را بشناسند در زمان استفاده متوجه می‌شوند که مواد محصول مورد نظرشان تغییر کرده است.
• درحال حاضر برخی از افراد جامعه درآمدشان به قدری کم شده است که قدرت خرید یک محصول باید را ندارد. یک دسته دیگر از شهروندان ممکن است اصلاً تقلبی بودن محصول را تشخیص ندهند.
•  اگر سیاست‌گذار سیاستش جواب می‌داد قاچاق از یک میلیارد و۶۰۰ میلیون دلار به دو میلیارد و ۱۰۰ میلون دلار افزایش پیدا نمی‌کرد.