به گزارش جمهوریت ، دیاکو حسینی کارشناس مسائل استراتژیک و سیاست خارجی در گفت و گو با خبرآنلاین گفته است: احتمال وقوع جنگ میان ایران و آمریکا همواره یکی از نگرانی های دائمی در میان کسانی بوده که چنین جنگی با ابعاد غیرقابل پیش بینی را در بهترین حالت غیرضروری و در بدترین شرایط ویرانگر دانسته اند. از زمان به قدرت رسیدن دونالد ترامپ در ایالات متحده در چندین نوبت دو کشور به لبه پرتگاه جنگ کشیده شدند. در ۳۰ خرداد ۱۳۹۸ سرنگون کردن پهپاد آمریکایی پس از تعرض به فضای سرزمینی ایران، حداقل گروهی از جنگ طلبان در واشنگتن را به یک پاسخ نظامی تشویق کرد؛ هرچند در نهایت با عقب نشینی دونالد ترامپ منتفی شد. ترور سردار قاسم سلیمانی و پاسخ متقابل ایران در بمباران پایگاه آمریکایی عین الاسد، بیش از هر زمان دیگری سایه جنگ را بر فراز روابط دو کشور گستراند. ایران در طول بحران های پیاپی از خروج آمریکا از برجام تا اعمال تحریم های تحریک کننده و تهدیدات نظامی، همچنان با در پیش گرفتن هدف “نه جنگ، نه مذاکره” خویشتن داری نشان داده و به نظر می رسد دونالد ترامپ نیز به رغم اشتیاق مشاورانش به آغاز جنگ، آن را به سود منافع سیاست داخلی خود ندیده است. اما آیا می توانیم اطمینان داشته باشیم که در صورت پیروزی دوباره ترامپ در انتخابات آینده، این وضعیت برای چهار سال دیگر ادامه پیدا کند؟ استدلال های قدرتمندی برای بدبینی وجود دارد.
وی ادامه داد: پیروزی دوباره در انتخابات همراه با پایان همه گیری بیماری کووید۱۹ در آمریکا در سال آینده، اعتماد به نفس و محبوبیت بیشتری به دونالد ترامپ می بخشد و در همان ممکن است متحدانش از عربستان سعودی تا اسرائیل با غنیمت شمردن زمان طلایی، فشار بیشتری برای وارد کردن امریکا به جنگ با ایران وارد کنند. بعلاوه، شرایط بین المللی ممکن است بیش از آنچه گمان می کنیم مساعد این ماجراجویی جدید باشد. در صورت پیروزی دونالد ترامپ، امید بسیاری از مردم و رهبران در جهان نسبت به موقت بودن سیاست های تجدیدنظرطلبانه ایالات متحده حداقل برای چهار سال دیگر به باد خواهد رفت و حتی معلوم نیست که پس از طی این مدت، شمایل جهان بتواند به وضعیت پیشین خود بازگردد در اینصورت، انتظار تغییر جهت های استراتژیک به ویژه در میان قدرت های بزرگ مبالغه آمیز نیست. همین مسئله، صلح بین ایران و آمریکا را به چالش می گیرد.
حسینی تاکید کرد: ایران نمی تواند روی پیروزی دموکرات ها در انتخابات آمریکا مطمئن باشد و همینطور نباید به رغم مناسبات مطلوب کنونی با روسیه و چین، بیش از حد روی آنها در روز موعود حساب کند. ما باید یک سیاست بازدارندگی گسترده را متمرکز بر تلاش برای جلب رضایت اجتماعی و سیاسی تا جای ممکن، سامان دادن به منابع مالی محدود و توزیع عادلانه که فشار اقتصادی به ویژه در میان طبقات اقتصادی ضعیف تر، حاشیه نشین ها و شهرهای دورافتاده را کاهش می دهد و در نهایت، حفظ و حتی افزایش بودجه نظامی و نهادهای اطلاعاتی که قادر به بازنمایی ناکامی تحریم ها در سطح قدرت دفاعی ایران باشند، جزء ضروری از استراتژی ایران برای سالهای آینده است. ما باید اعتبار بازدارندگی ایران را دائماً بروزرسانی کنیم و اطمینان پیدا کنیم که ایالات متحده به خوبی نسبت به قدرت و اراده ایران به استفاده از آن در شرایط مقتضی واقف است. بازنگه داشتن کانال های دیپلماتیک که سوء تفاهم های احتمالی را در واشنگتن برطرف می کند و حتی بررسی همه مسیرهایی که ممکن است طرفین را از بن بست جاری خارج کند به همان اندازه اهمیت دارد. بالاخره اینکه با پیروزی احتمالی دونالد ترامپ در انتخابات آینده، زمان کنار گذاشتن سیاست « نه جنگ نه مذاکره» فراخواهد رسید. اگر آمریکا یقین داشته باشد که ایران به هیچ وجه قصد جنگ ندارد، بیشتر محتمل است که به اقدامات جسورانه و مستعد شعله ور کردن جنگ دست بزند. آمریکای ترامپ در چهار سال دوم، تکرار دور اول ریاست جمهوری او نیست؛ ایران هم نباید همان کشوری باشد که ترامپ در چهار سال نخست، می شناخته است.
