جمهوریت : مدتی پیش در کشورما مصرف قرص ترامادول در میان جوانان و افراد جامعه باب شده بود و هرجا که می‌رفتی سخن از این داروی جادویی پرعارضه و مخدرگونه بود که چه بلا‌هایی بر سر افراد می‌آورد.
پس از مدتی تب و تاب استفاده از این قرص‌ها خوابید و یا رسانه‌ای نشد، اما ترامادول هنوز در جوامع وجود دارد و توسط برخی از افراد مصرف می‌شود. افرادی که شاید از عوارض آن آگاهی ندارند و یا خودسرانه به ادامه مصرف می‌پردازند و ما در ادامه ضمن معرفی این دارو قصد داریم به بررسی نحوه عملکرد و عوارض آن بپردازیم.
معرفی جامع قرص ترامادول
ترامادول را دارویی شبه مخدر می‌دانند که بعضا از آن بعنوان مُسکن استفاده می‌شود.
گاهی ترامادول بدلیل دارا بودن خاصیت سرخوشی، ضدافسردگی و بی‌خوابی در جوانان مورد سوء مصرف قرار می‌گیرد که مصرف خودسرانه این دارو عوارض بسیاری به همراه دارد.
شاید پیش از این شنیده باشید که بیشترین علت مراجعه به بیمارستان‌ها به علت تشنج متعاقب مصرف ترامادول گزارش شده و در پی آن اصلی‌ترین علت فوت متعاقب مصرف ترامادول آپنه یا وقفه تنفسی است.
در حقیقت اثراتی فیزیکی و جسمی با مصرف این مخدر در شخص ظاهر می‌شود که می‌توان تعریق، اسهال، سرگیجه، از بین رفتن حافظه کوتاه مدت و بی‌خوابی را برخی از این اثرات دانست.
اما مکانیسم اثر ترامادول چگونه است؟
ترامادول که به نام‌های دیگری همچون ترامال، ترامد، بایومادول و پیرالژین، نیز در بازار شناخته می‌شود، یک داروی ضد درد و در واقع نوعی اپیوئید است که برای تسکین درد‌های متوسط تا شدید تجویز می‌شود.
ترامادول دارای دو گونه مکانیسم عملکرد است، به این صورت که:
- مثل دیگر دارو‌های اوپیویید (مشتقات تریاک) آگونیست گیرنده‌های مو (μ) است. البته خاصیت چسبندگی ترامادول به گیرنده‌های «مو» بسیار ضعیف است. ماده متابولیزه شده او-دسمتیل‌ترامادول نسبت به عنصر مادر خاصیت چسبندگی بیشتری به گیرنده‌های مو دارد و خاصیت مخدری قویتری از خود به جا می‌گذارد. به همین دلیل خاصیت تسکین درد در ترامادول حدود ۱۰ برابر ضعیف‌تر از مرفین است. در حقیقت ترامادول دارای میل متوسط به گیرنده سیگما ۱ بوده و این گیرنده عموماً دارای عملکرد تشنج زایی است و همچنین دارای خاصیت ضد افسردگی همراه سرخوشی است.
- اما در این مرحله دارو سبب جلوگیری از بازجذب نورآدرنالین و سروتونین شده و غلظت این دو ماده را در سیناپس بالا می‌برد، این امر باعث ایجاد نوعی خاصیت، مانند دارو‌های ضدافسردگی و همچنین هوشیاری می‌شود و برعکس مرفین فرد مصرف‌کننده را فعال‌تر می‌کند، حتی در برخی از مصرف‌کنندگان حالات ضعیفی مانند (MDMA (XTC مشاهده شده، احتمال گرفتگی عضلانی نیز کاهش پیدا می‌کند.
باید بدانید که با خوردن ۱۰۰ میلیگرم ترامادول سطح خونی دارو در دو ساعت به حداکثر می‌رسد. حدود ۲۰ درصد ترامادول به پروتئین خون بسته می‌شود. ۳۰ درصد ترامادول به صورت تغییر نیافته و ۶۰ درصد آن به صورت متابولیت‌های شکسته شده در کبد از راه ادرار دفع می‌شود. نیمه عمر دارو ۴ تا ۶ ساعت است. موارد مصرف ترامادول برای تسکین درد معمولاً به مدت کمتر از ۵ روز و به مقدار ۵۰ تا ۱۰۰ میلیگرم هر ۸ ساعت تجویز می‌شود، همچنین این دارو جهت درمان سندروم پای بی‌قرار نیز تجویز می‌شود.
اشکال مختلف ترامادول
ترامادول بیشتر به شکل نمک هیدروکلراید تولید و به شکل‌های کپسول و قرص و آمپول به بازار عرضه می‌شود.
جالب است بدانید که، مقدار جذب و تأثیر فرم تزریقی ترامادول بسیار بیشتر از فرم خوراکی است.
در حقیقت ترکیب این مخدر و استامینوفن نیز در بازار موجود یافت می‌شود، اما در ایران عرضه نخواهد شد.
ترامادول در خارج از ایران به صورت قرص، آمپول، کپسول و قطره وجود دارد که مصرف قطره خوراکی آن رایج‌تر است.
دلایل مصرف ترامادول
با توجه به اینکه ترامادول جزو مخدر‌هایی است که در صنعت پزشکی کاربرد دارد، احتمال ابتلا به اعتیاد در این دارو و سوء مصرف آن بالا می‌رود که از جمله شایع‌ترین دلایل سوء مصرف ترامادول می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
افرادی که به دیگر مواد اعتیاد آور معتاد هستند و برای کاهش علائم ترک و یا جایگزین کردن ماده مصرفی خود از ترامادول که یک شبه مخدر است، استفاده می‌کنند.
برخی از مردانی که در روابط جنسی خود از زودانزالی رنج می‌برند برای رفع این عارضه ترامادول مصرف می‌کنند.
بسیاری از افرادی که دارای فعالیت و کار سنگین هستند و مجبورند تا شب‌ها بیدار بمانند، اغلب برای رفع خستگی و سرحال بودن از این دارو استفاده می‌کنند.
بیمارانی که برای تسکین درد خود به تجویز پزشک از این دارو استفاده کرده اند، اما پس از مدتی خودسرانه و بدون تجویز پزشک مصرف ترامادول را ادامه می‌دهند.
اما موضوعی که باید بدانید، این است که همه این گروه‌ها با عوارض شدید مصرف مخدر ترامادول دست به گریبان خواهند بود و از سوی دیگر درصد بالایی از افراد هستند که به دلیل اعتیاد به این مخدر به مرکز ترک اعتیاد مراجعه می‌کنند.
عوارض جانبی مصرف ترامادول
ترامادول عوارض مشابه دیگر دارو‌های شبه‌تریاک همانند تهوع، سرگیجه، خواب آلودگی، منگی، خشکی دهان، دیر انزالی، یبوست، افت فشار خون، تعریق، خارش را در خود جای داده است.
باید بدانید که احتمال بروز دپرسیون تنفسی با ترامادول خوراکی نسبت به مرفین کمتر است.
مصرف ترامادول به علت افزایش سطح سروتونین، بیشتر از دیگر مواد اپیوئیدی ایجاد حالت تهوع می‌کند، همچین سبب بی‌خوابی می‌شود.
اما به این نکته توجه داشته باشید که، مصرف بیشتر از ۲۰۰ میلیگرم ترامادول برای افراد بدون مقاومت بدنی در مقابل مواد اپیوئیدی خطرناک است.
از سوی دیگرمصرف همزمان ترامادول با دارو‌های مهارکننده بازجذب سروتونین مانند سیتالوپرام، بوپروپیون، فلوکستین و مهارکننده منوآمینواکسیداز سبب تشدید عوارض دارو و گاهی سندرم سروتونین می‌شود.
یکی از عوارض نادر، اما خطرناک مصرف ترامادول تشنج است؛ تشنج بطور معمول درپی مصرف زیاد این دارو یا مصرف دارو در بیماران صرعی یا بیمارانی که دچار آسیب مغزی شده‌اند با بیمارانی که مشکلات کبدی کلیوی (دفع دارو دچار اختلال گشته و افزایش مقدار دارو در خون) دارند یا معتادان به الکل ایجاد می‌گردد. همچنین احتمال وابستگی دارویی و بروز علائم ترک مشابه دیگر ترکیبات شبه تریاک هم وجود دارد.
از دیگر عوارض نادر ترامادول که بطور معمول چهار تا پنج ساعت پس از مصرف، خودنمایی می‌کند افزایش فشار خون به همراه سردرد شدید است.
انتهای پیام/
