آیا می توان گفت علت غیبت طولانی امام زمان، نداشتن ۳۱۳یار است؟

علت غیبت طولانی امام زمان نداشتن ۳۱۳ یار نیست. برای آگاهی بیشتر به دو گفتار زیر توجه نمائید:

۱- امام زمان می‌بایست در شرایطی ظهور کند که وضع برای پیروزی نهایی حق بر ضد باطل از هر جهت فراهم شده باشد. با ظهور امام وعده پیروزی تمامی پیامبران و امامان  تحقق یابد.

هر نهضت و انقلابی که برای هدف معینی بر پا شود، در صورتی امکان پیروزی دارد که زمینه آن از هر جهت فراهم باشد. اوضاع و شرایط کاملاً آماده باشد. یکی از شرایط مهم موفقیت این است که عموم انسان‌ها خواستار آن انقلاب باشند. افکار عمومی برای تأکید و پشتیبانی آن مهیا باشد. در غیر این صورت انقلاب با شکست مواجه خواهد شد. نهضت و قیام مهدی موعود نیز از این قاعده کلی مستثنی نبوده، در صورتی می‏تواند پیروز گردد که اوضاع و شرایط مساعد و زمینه فراهم باشد.

 نهضت حضرت سطحی و کوچک نیست، بلکه یک انقلاب همه جانبه و جهانی است. برنامه بسیار عمیق و دشواری دارد، می‏خواهد تمام اختلافات نژادی و کشوری و زبانی و مردمی و دینی را بر طرف سازد. سر تا سر گیتی را با یک حکومت نیرومند اداره کند تا همه بشر با صلح و صفا کنار هم زندگی کنند. او می‏داند که آب را باید از سر چشمه اصلاح کرد . عوامل اختلاف‏انگیز را از ریشه قطع می‏کند تا گرگ صفتان، خوی درندگی را از دست بدهند.

می‏خواهد کفر و مادی گری را ریشه کن سازد. عموم جهانیان را به سوی قوانین و برنامه‏های الهی متوجه کند . دین اسلام را آیین همگانی گرداند. می‏خواهد افکار پریشانی بشر را به سوی یک هدف متمرکز کند. معبودهای دروغین و فتنه‏انگیز را مانند: مرزها، نژادها، کشورها، مرام‏ها، حزب‏ها، قاره‏ها و شخصیت‏های کاذب را از مغز بشر ریشه کن کند.

 به طور خلاصه می‏خواهد نوع بشر و جوامع انسانی را به سعادت و کمال واقعی برساند. اجتماع صالحی به وجود آورد که بر پایه فضایل و صفات انسانی و اخلاق نیک استوار باشد. چنین انقلابی بدون شایستگی ملت‏ها امکان وقوع ندارد.

بنابر این تا نوع بشر به حد کمال و رشد نرسد و عموم مردم در سراسر جهان برای پذیرفتن حکومت حق آماده

نگردد، مهدی موعود ظهور نخواهد کرد.(۱)

برای آگاهی بیش تر به کتاب  دادگستر جهان، آیت الله  ابراهیم امینی مراجعه نمائید.

پی‌نوشت‌:

۱٫ دادگستر جهان، ابراهیم امینی، قم، ۱۳۷۸، انشارات شفق، چاپ هیجدهم، ص ۲۴۰٫

۲ . امر ظهور پدیده‌ای است که در بستر حرکت جامعه انسانی رخ داده و روند تحقق آن، ارتباط تام با تحولات جامعه و سیر اراده و خواست انسان‌ها دارد. به عبارت دیگر، امر ظهور این گونه نیست که منعزل و جدا از چرخش زندگی انسان‌ها داشته باشد به صورتی که جامعه و انسان‌ها ناگهان با پدیده‌ای روبرو شوند که هیچ سازگاری و تناسبی با سیر حرکتی آنها نداشته باشد. بلکه بستر جامعه آماده پذیرش این رویداد عظیم تاریخ بشری خواهد بود، زیرا زمینه‌ها و شرایط تحقق آن در جامعه فراهم شده است. از آنچه بیان شد این نکته قابل برداشت است که امر ظهور چنان با حوادث و رویداد‌های جامعه عجین است که گویا وضعیت جامعه آماده تحقق و دگرگونی و پیدایش یک امر جدید است. بنابراین ظهور را باید فرایندی دانست که آخرین مرحله آن حاضر شدن حضرت مهدی(ع) در مسجد الحرام و به صورت آشکار می‌باشد در حالی که پرچم قیام و پیروزی را به اهتزاز در آورده است. پس باید همیشه منتظر ظهور بود شاید جامعه در متن خود آبستن رویداد‌هایی باشد که ظهور نهایی را رقم می‌زند. از این رو در روایات داریم هر صبح و هر شب منتظر ظهور باشید، زیرا ظهور ناگهانی است. گمان نبرید که حرکت جامعه به قدری شفاف و روشن است که شما می‌توانید زمان ظهور را تخمین بزنید و آن را نزدیک یا دور بدانید،

در بسیاری از روایاتی که از پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) نقل شده، این نکته مورد تاکید قرار گرفته که ظهور نیز مانند قیامت، ناگهانی و غیر منتظره فرا می رسد و زمان آن را هیچ کس جز خداوند نمی داند.

از جمله در روایتی که امام رضا(ع) به واسطه پدران بزرگوارش از پیامبر اکرم (ص) نقل می کند، چنین آمده است: به پیامبر(ص) عرض شد: ای رسول خدا آن قائم که از نسل شماست چه وقت ظهور می کندآن حضرت فرمود: ظهور او مانند قیامت است. (۱)

امام باقر(ع) نیز در تفسیر آیه شریفه (هل ینظرون إلا الساعهَ أَن تَاتیِهم بغته وهم لا یشعرون(۲) می فرماید: مراد از ساعت، ساعت قیام قائم (ع) است گه ناگهان بر ایشان می آید.

حضرت مهدی (ع) نیز در نامه خود به شیخ مفید می نویسد:.. فَإن امرنا بغته فجاه(۳) فرمان ما به طور ناگهانی فرا می رسد.

دو واژه بغته و فجاه هر دو، به یک معناست که عبارت از ناگهانی رسیدن امر است و ظاهر سخن این است که منظور از امرنا در نامه مبارک، همان ظهور حضرت ولی عصر(ع) است.

و اما نشانه های قطعی ای که پیش از ظهور رخ می دهد، روز ظهور را مشخص نمی سازد و ظهور آن حضرت برای مردم، به ویژه برای کسانی که به خاطر بها ندادن به مسأله یا ضعف عقیده به حضرت مهدی (ع) پیرامون وجود گرانمایه او و ظهورش نمی اندیشند، ناگهانی تر وغافلگیر کننده ترخواهد بود.(۴)

نتیجه آنکه روز ظهور قابل پیش بینی نیست و ناگهانی است. اما می توان با توجه داشتن به مقدمات وتحقق شرائط ظهورروند ظهور را حدس و گمان زد. البته همه این مطالب به یک سو در دگر سو بحث بدا نیز مطرح است. طبق این قانون، چون مقدرات انسان‌ها با توجه به اختیار انسان‌ها تعیین می‌شود، لذا با نوع اختیار‌ها مقدرات قابل تغییر است. اما باید همیشه منتظر بود.

پی نوشت:

۱٫ کمال الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق، ص ۴۸۵، سال چاپ محرم الحرام ۱۴۰۵ – ۱۳۶۳ ش، ناشر مؤسسه نشر إسلامی وابسته به جامعه مدرسین قم ج ۲،ص۳۷۲٫

۲٫ سوره زخرف ۶۶٫

۳٫ علامه المجلسی، بحار الأنوار، بیروت – لبنان، ناشر دار إحیاء التراث العربی سال چاپ ۱۴۰۳ – ۱۹۸۳ م، ج۲۴، ص ۱۶۴٫

۴٫ الإحتجاج، أبو منصور، أحمد بن علی الطبرسی، نشر المرتضی -مشهد، ۱۴۰۳ ه. ق، ج ۲، ص ۴۹۷ بحارالانوار ،ج ۵۳، ۱۷۵٫