جمهوریت : خرداد سال ۱۳۸۸، مناظره تلویزیونی محمود احمدی‌نژاد و میرحسین موسوی از شبکه سوم سیما در حال پخش بود؛ مناظره‌ای که بسیاری از حیث اهمیت آن بر این باور بودند که می‌تواند نتیجه انتخابات را رقم بزند. آن زمان احمدی‌نژاد جوان‌تر از امروز، یک دوره ۴ ساله بر مسند قدرت نشسته و طعم ریاست‌جمهوری را چشیده بود و درحالی رو در روی میرحسین موسوی نشسته بود که احتمالا تصور هم نمی‌کرد از رقیبش در آن مناظره حدود یک سال بعد، بیش از آنکه به عنوان «نخست‌وزیر امام» یاد شود، به «محصور کوی اختر» شناخته می‌شود. در این مناظره بود که مناظره احمدی‌نژاد پرونده آموزشی زهرا رهنورد را رو به میرحسین موسوی گرفت و گفت: «من می‌توانم درمورد پرونده آموزشی یک خانمی با شما صحبت کنم؟ بگم؟ بگم؟»
او چند روز بعد به عنوان رییس دولت دهم به مردم معرفی شد اما دست از «بگم بگم» نکشید. چه آنکه سال ۹۱ در جریان استیضاح پرحاشیه عبدالرضا شیخ‌الاسلام در مجلس نهم نیز در دفاع از او گفت: «نمایندگان با من صحبت‌هایی کرده‌اند، نمی‌دانم برخی چیزها را بگم یا نگم؟» و بعد با پخش فیلمی حرف‌های ناگفته را گفت و شمشیر را برای خانواده لاریجانی هم از رو بست؛ بگم بگم‌های او اما ظاهرا تمامی ندارد. در همه این ۸ سال دور از قدرت محمود احمدی‌نژاد که دیگر جای و جایگاه سال ۸۸ را در حاکمیت ندارد، همچنان بر همین منوال پیش رفته و هر روز وعده افشاگری می‌دهد، آن‌قدر که وعده‌هایش از شمارش خارج است.
احمدی‌نژاد اخیرا در جمع مردم کرمان سخنرانی داشته و گفته است: «این اشتباه بزرگی است که فکر کرده‌اید که می‌توانید ملت ایران را در این سطح نگه دارید. این فنر به زودی درخواهد رفت. من به وقت انتخابات مطالبی دارم که درباره وضعیت موجود کشور عرض خواهم کرد و به فضل الهی از کسی هم نمی‌ترسم.» او در این سخنرانی از سنگ‌اندازی‌ها در مقابل پرداخت یارانه‌ها سخن گفته و مدعی شده «آنها می‌گفتند اگر احمدی‌نژاد یارانه‌ها را اجرا کند، آرای او به شدت افزایش می‌یابد! بنابراین قانون را به گونه‌ای نوشتند که نشود آن را اجرا کرد، اما رهبری دستور دادند و دوباره وارد مباحثات شدیم و ۱۲ بند حداقلی، برای اجرا آماده شد و ما آن را اجرا کردیم و بعد هم از زمین و زمان بر سر آن ریختند و تخریب کردند.»
این اولین‌بار نیست که احمدی‌نژاد ناگفته‌هایش را به زمانی مقتضی موکول می‌کند و آخرین‌بار هم نخواهد بود که سربسته و دربسته ادعاهایی را مطرح کرده و وعده بازخوانی حقیقت امر را می‌دهد. این‌بار او بر زمان انتخابات هم تاکید کرده و صراحتا از تمایل به حضور در انتخابات گفته است؛ گزاره‌ای که با توجه به اتفاقات سال ۹۵ و ۹۶ و رد صلاحیت او بعید به نظر می‌رسد. با این حال رد صلاحیت او به معنی حذف کامل او نخواهد بود و شاید بالاخره وعده‌های گاه و بی‌گاه افشاگری‌اش رنگ واقعیت بگیرد و اگر خودش یا کاندیدای موردحمایتش در انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ رد صلاحیت شود، احتمالا باید منتظر افشاگری‌های سریالی او علیه کاندیداهای انتخابات به‌ویژه اصولگرایان باشیم.
