جمهوریت : سیما پروانه گهر- در ذکر حسین منصور حلاج در تذکره الأولیاء روایت گرفتن فتوا برای بر دار کردن حلاج شرح داده شده که از قاضیان مختلف برای تایید حکم بردار کردن منصور حلاج دستخط گرفته می شد . اکثریت فتوا دادند که باید حلاج را بر دار کرد. خلیفه اما برای نظر و تایید نهایی به دنبال «جنید» و تایید او بود . در تذکره الأولیاء این بخش از روایت، اینگونه آمده است:«فتوی دادند که او را بباید کشت. جنید در جامهٔ تصوف بود. نمی‌نوشت و خلیفه گفته بود که خط جنید باید، جنید دستار و دراعه درپوشید و به مدرسه شد و جواب فتوی نوشت که «نحن نحکم بالظاهر» یعنی بر ظاهر حال کشتنی است و فتوی بر ظاهر است اما باطن را خدای داند».
روایت منصور حلاج و ظاهر و باطنش داستان تعیین سرنوشت بر «ظاهر حال» است. این که سرنوشت ما و آنان که سرنوشت شان را در دست ما گذاشته اند بر ظاهر حال و تصمیماتمان رقم می خورد. روایتی که همواره در تصمیم گیری و تصمیم سازی تجلی پیدا می کند که فارغ از آنچه می گوییم و می خواهیم، فارغ از آنچه در باطن داریم ، در عمل در دایره محک قرار می گیریم. داستان بر دار رفتن منصور حلاج یک مرثیه تاریخی بر تضاد پرخسارت باطن و ظاهر است.
این که ۱۵ ماه پیش از این، مجلس یازدهم با برنده ترین شعارها دال بر شفافیت و نظارت و معیشت بر سر کارآمد و حالا توپ معیشت در زمین دولت – چه سابق چه فعلی- است و دست مجلس در اصلاح روندهای نظارت –آن هم با شعار پرطمطراق نظارت بر خود- و شفافیت در عملکرد و رای گیری خالی است، تجلی همان داستان تفاوت ظاهر و باطن است ، با این تفاوت که این بار به جای منصور حلاج ، این خرده امید مردم است که بر دار می شود.
ردکلیات طرح شفافیت آراء و بعد از آن مخالفت با کلیات طرح اصلاح قانون نظارت بر رفتار نمایندگان، هر دو گویای یک امر است که در نهان و باطن، چه تفاوت بین اصلاح طلبان و اعتدالیون مجلس دهم و اصولگرایان مجلس یازدهم که در ظاهر، هر دو روی خوشی به نظارت و شفافیت دارند . حال شرح حال مجلس یازدهم شده است که «آن مجاهدان به دنبال نظارت ، آن شیران بیشه شفافیت ، آن غرقه دریای مبارزه با فساد ، آن مدعیان انقلاب. بر ظاهر حال ، مشتاق نظارت و شفافیت آراء و باطن را خدای داند».
